دیافراگم یکی از سه رکن عکاسی است (دو مورد دیگر سرعت شاتر و ISO هستند که دو فصل دیگر در راهنمای مبانی عکاسی ما هستند). از بین این سه، دیافراگم قطعا مهم ترین است. در این مقاله، همه چیزهایی که باید در مورد دیافراگم و نحوه عملکرد آن بدانید را مرور می کنیم.

تصویری که با دیافراگم باز f/1.8 گرفته شده است، سوژه را ایزوله می کند

دیافراگم را می توان به عنوان روزنه ای در عدسی تعریف کرد که نور از آن عبور می کند تا وارد دوربین شود. اگر فقط به نحوه عملکرد چشمان خود فکر کنید، درک این مفهوم آسان است. همانطور که بین محیط های روشن و تاریک حرکت می کنید، عنبیه چشم شما منبسط یا کوچک می شود و اندازه مردمک شما را کنترل می کند.
در عکاسی، مردمک لنز شما دیافراگم نامیده می شود. می توانید اندازه دیافراگم را کوچک یا بزرگ کنید تا نور کمتر یا بیشتر به سنسور دوربین شما برسد.

دیافراگم می‌تواند با کنترل عمق میدان، به عکس‌های شما بعد ببخشد. در یک نقطه، دیافراگم پس‌زمینه‌ای تار با جلوه‌ی فوکوس کم عمق زیبا به شما می‌دهد. این برای عکاسی پرتره بسیار محبوب است.
از طرف دیگر، عکس های واضحی از پیش زمینه نزدیک تا افق دور به شما می دهد. عکاسان منظره از این افکت بسیار استفاده می کنند.
علاوه بر این، دیافراگمی که انتخاب می‌کنید نوردهی تصاویر شما را نیز با روشن‌تر یا تیره‌تر کردن آن‌ها تغییر می‌دهد.

چگونه دیافراگم بر نوردهی تاثیر می گذارد
دیافراگم اثرات متعددی بر روی عکس های شما دارد. شاید واضح ترین روشنایی یا نوردهی تصاویر شما باشد. با تغییر اندازه دیافراگم، مقدار کلی نوری که به سنسور دوربین شما می رسد – و در نتیجه روشنایی تصویر شما را تغییر می دهد.
یک دیافراگم بزرگ (یک دهانه باز) نور زیادی را از خود عبور می دهد و در نتیجه یک عکس روشن تر می شود. دیافراگم کوچک درست برعکس عمل می کند و عکس را تیره تر می کند. به تصویر زیر نگاه کنید تا ببینید چگونه بر نوردهی تاثیر می گذارد:

در یک محیط تاریک – مانند داخل خانه یا در شب – احتمالاً می خواهید یک دیافراگم بزرگ را انتخاب کنید تا حداکثر نور ممکن را بگیرید. این همان دلیلی است که وقتی هوا شروع به تاریک شدن می کند مردمک چشم افراد گشاد می شود. مردمک ها روزنه چشم ما هستند.

چگونه دیافراگم بر عمق میدان تأثیر می گذارد
یکی دیگر از تاثیرات مهم دیافراگم، عمق میدان است. عمق میدان مقدار عکس شما است که از جلو به عقب واضح به نظر می رسد. برخی از تصاویر دارای عمق میدان «نازک» یا «کم» هستند که پس‌زمینه کاملاً خارج از فوکوس است. سایر تصاویر دارای عمق میدان “بزرگ” یا “بالا” هستند، جایی که هم پیش زمینه و هم پس زمینه واضح هستند.

توجه سریع: ظاهر مناطق خارج از فوکوس (آگاه، چه خوب به نظر برسد یا نه) اغلب به عنوان “بوکه” شناخته می شود. بوکه خاصیت لنز است و برخی از لنزها بوکه بهتری نسبت به سایرین دارند. این مقاله توضیح می دهد که چگونه به عنوان یک عکاس بوکه بهتری داشته باشید. اگرچه برخی از لنزها بهتر از سایرین هستند، اما اگر از دیافراگم بزرگ استفاده کنید و به اندازه کافی به سوژه خود نزدیک شوید، تقریباً همه لنزها می توانند جلوه فوکوس کم عمق خوبی داشته باشند.

از سوی دیگر، یک دیافراگم کوچک منجر به مقدار کمی تاری پس‌زمینه می‌شود که معمولاً برای برخی از انواع عکاسی مانند منظره و معماری ایده‌آل است. در عکس منظره زیر، من از یک دیافراگم کوچک استفاده کردم تا مطمئن شوم که هم پیش زمینه و هم پس‌زمینه‌ام تا حد ممکن از جلو به عقب واضح هستند:

با استفاده از دیافراگم بسیار کوچک f/16 به منظور حذف تاری پس زمینه و دستیابی به عمق میدان کافی گرفته شده است.

F-Stop و F-Number چیست؟
تا اینجا فقط در مورد دیافراگم به صورت کلی مانند بزرگ و کوچک صحبت کرده ایم. با این حال، می توان آن را به عنوان یک عدد شناخته شده به عنوان “f-number” یا “f-stop” بیان کرد که حرف “f” قبل از عدد ظاهر می شود، مانند f/8.
به احتمال زیاد، قبلاً متوجه شده اید که دیافراگم به این شکل روی دوربین خود نوشته شده است. در صفحه نمایش LCD یا منظره یاب، دیافراگم شما معمولاً چیزی شبیه به این خواهد بود: f/2، f/3.5، f/8 و غیره. برخی از دوربین ها اسلش را حذف می کنند و f-stop را به این صورت می نویسند: f2، f3.5، f8 و غیره. برای مثال، دوربین نیکون زیر روی دیافراگم f/8 تنظیم شده است:

بنابراین، f-stop راهی برای توصیف اندازه دیافراگم برای یک عکس خاص است. اگر می‌خواهید درباره این موضوع اطلاعات بیشتری کسب کنید، ما یک مقاله جامع در مورد f-stop داریم که توضیح می‌دهد چرا به این شکل نوشته شده است و ارزش بررسی را دارد.

دیافراگم بزرگ در مقابل کوچک
نکته مهمی وجود دارد – بخش مهمی از دیافراگم که عکاسان مبتدی را بیش از هر چیز دیگری گیج می کند. این چیزی است که شما واقعاً باید به آن توجه کنید و آن را درست انجام دهید: اعداد کوچک نشان دهنده دیافراگم های بزرگ هستند و اعداد بزرگ نشان دهنده دیافراگم های کوچک هستند!
این اشتباه تایپی نیست به عنوان مثال، f/2.8 بزرگتر از f/4 و بسیار بزرگتر از f/11 است. اکثر مردم این را ناخوشایند می‌دانند، زیرا برخلاف شهود اولیه ما است. با این وجود، این یک واقعیت عکاسی است. به این نمودار دقت کنید:

این باعث سردرگمی زیادی در بین عکاسان می شود، زیرا کاملاً برعکس چیزی است که در ابتدا انتظار دارید. با این حال، یک توضیح منطقی و ساده وجود دارد که باید آن را برای شما بسیار واضح تر کند: دیافراگم کسری است.
مثلاً وقتی با f-stop f/16 سر و کار دارید، می توانید آن را مانند کسری 1/16 در نظر بگیرید. امیدواریم، شما قبلاً می دانید که کسری مانند 1/16 به وضوح بسیار کوچکتر از کسری 1/4 است. دقیقا به همین دلیل، دیافراگم f/16 کوچکتر از f/4 است. با نگاه کردن به جلوی لنز دوربین، این چیزی است که می بینید:

بنابراین، اگر عکاسان دیافراگم بزرگ را برای نوع خاصی از عکاسی توصیه می کنند، به شما می گویند از چیزی مانند f/1.4، f/2 یا f/2.8 استفاده کنید. و اگر دیافراگم کوچکی را برای یکی از عکس‌های شما پیشنهاد می‌کنند، توصیه می‌کنند از چیزی مانند f/8، f/11 یا f/16 استفاده کنید.

نحوه انتخاب دیافراگم مناسب
اکنون که با دیافراگم های بزرگ و کوچک آشنا شدید، چگونه می دانید از چه دیافراگم برای عکس های خود استفاده کنید؟ بیایید دو مورد از مهمترین تأثیرات دیافراگم را دوباره مرور کنیم: نوردهی و عمق میدان. ابتدا، در اینجا یک نمودار سریع برای تجدید حافظه شما در مورد اینکه چگونه دیافراگم بر نوردهی یک تصویر تأثیر می گذارد، آورده شده است:

اگر فصل قبل را در راهنمای اصول عکاسی ما در مورد سرعت شاتر مطالعه کرده باشید، از قبل می دانید که دیافراگم تنها راه برای تغییر میزان روشنایی یک عکس نیست. با این وجود، نقش مهمی ایفا می کند. در تصویر بالا، اگر به خودم اجازه نمی دادم تنظیمات دیگری مانند سرعت شاتر یا ISO را تغییر دهم، دیافراگم بهینه f/5.6 خواهد بود.

در یک محیط تاریک تر، جایی که نور کافی را نمی گیرید، دیافراگم بهینه تغییر می کند. به عنوان مثال، ممکن است بخواهید از دیافراگم بزرگی مانند f/2.8 در شب استفاده کنید، درست مانند نحوه گشاد شدن مردمک چشم ما برای گرفتن آخرین ذره نور:

در مورد عمق میدان، به یاد داشته باشید که یک مقدار دیافراگم بزرگ مانند f/2.8 منجر به مقدار زیادی تاری پس‌زمینه (ایده‌آل برای پرتره‌های با فوکوس کم عمق) می‌شود، در حالی که مقادیری مانند f/8، f/11 یا f/16 به شما عمق میدان بسیار بیشتری می‌دهد (ایده‌آل برای مناظر و عکاسی معماری).

در واقع، عمق میدان بخشی از دیافراگم است که توصیه می کنم بیشتر به آن فکر کنید. روند من تقریباً برای هر عکسی که می‌گیرم به این صورت است:

از خودم بپرسید که چقدر عمق میدان می خواهم
دیافراگمی را تنظیم کنید که به آن برسد
سرعت شاتری را تنظیم کنید که باعث شود عکس من روشنایی مناسب داشته باشد
اگر این سرعت شاتر به دلیل تاری بیش از حد حرکت منجر به عکس‌های ناشارپ می‌شود، سرعت شاتر را دوباره شماره‌گیری کنید و به جای آن ISO را افزایش دهید.
در اینجا یک نمودار سریع است که همه چیزهایی را که تا کنون پوشش داده ایم نشان می دهد:

	Aperture Size	Exposure	Depth of Field
f/1.4	Very large	Lets in a lot of light	Very thin
f/2.0	Large	Half as much light as f/1.4	Thin
f/2.8	Large	Half as much light as f/2	Thin
f/4.0	Moderate	Half as much light as f/2.8	Moderately thin
f/5.6	Moderate	Half as much light as f/4	Moderate
f/8.0	Moderate	Half as much light as f/5.6	Moderately large
f/11.0	Small	Half as much light as f/8	Large
f/16.0	Small	Half as much light as f/11	Large
f/22.0	Very small	Half as much light as f/16	Very large

تنظیم دیافراگم در دوربین شما
اگر تا به حال آن را حدس نزده اید، ما به شدت توصیه می کنیم دیافراگم خود را به صورت دستی به عنوان یک عکاس انتخاب کنید. اگر به دوربین اجازه دهید آن را به طور خودکار تنظیم کند، احتمالاً در نهایت با عمق میدان کاملاً اشتباهی در تصویر خود مواجه خواهید شد.

دو حالت در عکاسی وجود دارد که به شما امکان می دهد دیافراگم را به صورت دستی انتخاب کنید. اینها حالت اولویت دیافراگم و حالت دستی هستند. حالت اولویت دیافراگم در اکثر دوربین ها به صورت “A” یا “Av” نوشته می شود، در حالی که دستی به صورت “M” نوشته می شود. معمولاً می توانید این موارد را در صفحه بالای دوربین خود بیابید (همچنین در مقاله ما در مورد حالت های دوربین بیشتر بخوانید):

در حالت اولویت دیافراگم، دیافراگم مورد نظر را انتخاب می کنید و دوربین به طور خودکار سرعت شاتر شما را انتخاب می کند. می توانید ISO را به صورت دستی یا خودکار انتخاب کنید. حالت اولویت دیافراگم برای عکاسی روزمره عالی است، جایی که به ندرت نیاز به نگرانی در مورد تنظیمات دوربین به جز دیافراگم دارید. این چیزی است که من در 95٪ مواقع حتی برای عکاسی حرفه ای از منظره و پرتره استفاده می کنم.

در حالت دستی، دیافراگم و سرعت شاتر را به صورت دستی انتخاب می کنید. (ISO دوباره می تواند دستی یا خودکار باشد.) حالت دستی زمان بیشتری می برد و معمولاً نتایجی مشابه اولویت دیافراگم به شما می دهد. فقط در موقعیت‌های خاصی که نیاز به نوردهی ثابت از عکسی به عکس دیگر دارید، یا زمانی که سنج دوربین خراب است، مورد نیاز است. من از آن برای عکاسی از راه شیری و برای پرتره با فلاش استفاده می کنم.

حداقل و حداکثر دیافراگم لنزها
هر لنز محدودیتی برای بزرگ یا کوچک شدن دیافراگم دارد. اگر به مشخصات لنز خود نگاهی بیندازید، باید بگوید حداکثر و حداقل دیافراگم چقدر است. تقریباً برای همه، حداکثر دیافراگم مهم‌تر خواهد بود، زیرا به شما می‌گوید که لنز چقدر نور می‌تواند در حداکثر خود جمع‌آوری کند (اصولاً، چقدر می‌توانید از محیطی تاریک عکس بگیرید – و چقدر می‌توانید به یک اثر فوکوس کم عمق برسید).

لنزی که دارای حداکثر دیافراگم f/1.4 یا f/1.8 باشد، لنز «سریع» در نظر گرفته می‌شود، زیرا می‌تواند از نور بیشتری عبور کند تا مثلاً لنزی با حداکثر دیافراگم «آهسته» f/4.0. به همین دلیل است که لنزهایی با دیافراگم بزرگ معمولاً هزینه بیشتری دارند.

در مقایسه، حداقل دیافراگم چندان مهم نیست، زیرا تقریباً همه لنزهای مدرن حداقل می توانند حداقل f/16 را ارائه دهند. برای عکاسی روزانه به ندرت به چیزی کوچکتر از آن نیاز خواهید داشت.

با برخی از لنزهای زوم، حداکثر دیافراگم با بزرگنمایی و بزرگنمایی تغییر می کند. به عنوان مثال، با لنز Nikon 18-55mm f/3.5-5.6 AF-P، بزرگترین دیافراگم به تدریج از f/3.5 در انتهای عریض به f/5.6 در فواصل کانونی بیشتر تغییر می‌کند. زوم‌های گران‌تر، مانند Nikon 24-70mm f/2.8، حداکثر دیافراگم را در سراسر محدوده زوم خود حفظ می‌کنند. لنزهای پرایم همچنین تمایل دارند حداکثر دیافراگم بزرگتری نسبت به لنزهای زوم داشته باشند که یکی از مزایای اصلی آنها است.

حداکثر دیافراگم یک لنز آنقدر مهم است که در نام خود لنز گنجانده شده است. گاهی اوقات، به جای علامت اسلش، با دو نقطه نوشته می شود، اما به همان معناست

نمونه هایی از کدام دیافراگم استفاده شود
اکنون که توضیح کاملی درباره نحوه عملکرد دیافراگم و تأثیر آن بر تصاویر شما ارائه داده ایم، بیایید نگاهی به موقعیت هایی بیندازیم که می خواهید از f-stop های مختلف استفاده کنید.

f/0.95 – f/1.4 – چنین دیافراگم‌های «سریع» حداکثر فقط در لنزهای پریمیوم در دسترس هستند و به آن‌ها اجازه می‌دهند تا حد ممکن نور را جمع‌آوری کنند. این آنها را برای هر نوع عکاسی در نور کم (مانند عکاسی از آسمان شب، جشن عروسی، پرتره در اتاق های کم نور، رویدادهای شرکتی و غیره) ایده آل می کند. با چنین توقف های f گسترده، عمق میدان بسیار کم در فواصل نزدیک به دست خواهید آورد، جایی که سوژه جدا از پس زمینه به نظر می رسد.

f/1.8 – f/2.0 – برخی از لنزهای پرایم درجه یک علاقه‌مند به f/1.8 محدود می‌شوند، که همچنان قابلیت‌های بسیار خوبی در نور کم دارد. همچنین، اگر هدف شما ارائه تصاویر زیبایی شناختی با فوکوس کم عمق است، این لنزها ارزش فوق العاده ای دارند. عکاسی بین f/1.8 و f/2 معمولاً پس‌زمینه‌های شما را برای پرتره و سایر انواع مشابه عکاسی زیبا و کرمی می‌کند.

f/2.8 – f/4 – اکثر لنزهای زوم در بهترین حالت به حداکثر دیافراگم f/2.8 تا f/4 محدود می شوند. اگرچه آنها از نظر قابلیت جمع آوری نور به اندازه لنزهای f/1.4 نیستند، اما همچنان برای عکاسی در شرایط کم نور کافی هستند، به خصوص اگر لنز یا دوربین دارای تثبیت کننده تصویر باشد. در این دیافراگم ها مقداری تفکیک سوژه دریافت خواهید کرد، اما معمولاً به اندازه ای نیست که پس زمینه کاملاً مبهم باشد. چنین دیافراگم هایی برای عکاسی در سفر، ورزش و حیات وحش عالی هستند.

f/5.6 – f/8 – این نقطه شروع مناسب برای اکثر عکاسی های منظره و معماری است. همچنین برای عکاسی مستند و پرتره که در آن پس‌زمینه تار نمی‌خواهید، ایده‌آل است. همچنین، بیشتر لنزها در اطراف f/5.6 شارپ‌تر هستند، که به اندازه عمق میدان مناسب مهم نیست، اما همچنان خوب است.

f/11 – f/16 – معمولاً برای عکاسی از صحنه‌هایی استفاده می‌شود که در آن به عمق میدان تا حد ممکن نیاز است، مانند عکاسی ماکرو یا عکاسی منظره با پیش‌زمینه نزدیک. اگرچه این دیافراگم ها عمق میدان بیشتری را ارائه می دهند، اما به دلیل تأثیر پراش لنز، وضوح کمی را از دست می دهند.

f/22 و کوچکتر – فقط در صورتی از چنین دیافراگم های کوچکی عکس بگیرید که بدانید در حال انجام چه کاری هستید. وضوح در دیافراگم های f/22 و کمتر به دلیل پراش به شدت آسیب می بیند، بنابراین در صورت امکان باید از استفاده از آنها خودداری کنید. اگر به عمق میدان بیشتری نیاز دارید، معمولاً بهتر است از سوژه خود فاصله بگیرید یا به جای آن از تکنیک انباشته فوکوس استفاده کنید.

دیافراگم چه کار دیگری انجام می دهد؟
از نظر فنی، دیافراگم فراتر از نوردهی و عمق میدان تأثیر می گذارد. اینها مطمئناً بزرگترین تأثیرات هستند، و اصلی ترین آنها هستند که در حال حاضر باید بدانید. با این حال، اگر می‌خواهید عمیق‌تر به این موضوع بپردازید، من یک مقاله کامل در مورد هر کاری که دیافراگم انجام می‌دهد، دارم که مواردی مانند پراش و سایر ویژگی‌ها را با جزئیات پوشش می‌دهد.

نمودار کاری که دیافراگم انجام می دهد
اگر کمک کند، من اطلاعات اصلی این مقاله را در نمودار جمع آوری کردم. این نمودار مهم ترین اثرات دیافراگم در عکاسی و همچنین اصطلاحات رایجی که عکاسان برای توصیف تنظیمات خود استفاده می کنند را پوشش می دهد.

توجه داشته باشید که برای سهولت دیدن این نمودار، هیچ یک از نمونه‌های تصاویر را تیره یا روشن نکردم (همانطور که در دنیای واقعی اتفاق می‌افتد). در عوض، من به سادگی نوشتم “روشن ترین” تا “تاریک ترین”:

اگرچه این نمودار عمداً ساده شده است، اما تمام اصول اولیه ای را که باید بدانید را پوشش می دهد. در صورت مفید بودن این نمودار را دانلود و چاپ کنید. فقط روی تصویر کلیک راست کنید، سپس گزینه save as را انتخاب کنید و مکانی را که می خواهید آن را ذخیره کنید انتخاب کنید.

منبع :https://photographylife.com/what-is-aperture-in-photography

منبع :https://photographylife.com/what-is-aperture-in-photography